Dag lezers, hier een lekker vakantieboek:
ik heb de engelse versie gelezen, uit 2004.
hier een lovende recensie
Ik wil toch even laten weten waarom ik het een goed boek vond, waarom ik haar graag lees. En ik probeer geen verklappers weg te geven.
The tone of Rendell's books is always highly suspenseful and
tightly constructed. Her greatest talent is her ability to create
characters and plots that are multilayered, interesting and a
challenge to readers. She is one of the small coterie of novelists
who can manage to produce work that is always new and no two books
are the same
Wat dit boek betreft: ik vond de plot niet het sterkste.
Tenminste als je als lezer verrast wil worden door 'whodunnit', wie heeft het gedaan. Dat wordt gewoon verteld en tot in tamelijk onsmakelijke details getoond. Ik hou daar wel van, van zulke details. ;-)
Maar daar gaat het niet om. De spanning zit 'm in hoe de figuren zijn en hoe ze met elkaar omgaan. Het doet me wat dat betreft aan Jane Austen denken. Comedy of manners is het. Minutieuze interacties tussen herkenbare figuren, met de snobistische en wereldvreemde Miss Chawcer (80+) aan het hoofd.
Verarmde chique, geen geld voor schoenen, maar neerbuigende babbels te over. Ze brengt haar tijd door met het (her)lezen van de klassiekers uit de bibliotheek van haar vader zaliger, de complete werken van Charles Darwin b.v. en van Sir H. Rider Haggard, schrijver van King Solomon's Mines, een wereld die voor haar dichter bij de werkelijkheid staat dan het verwaarloosde huis om haar heen.
Rendell kent haar klassieken natuurlijk. En Gwendolen Chawcer kent alleen maar de klassieken.
Komische scène in het internetcafé (heel vulgair zoiets) waar ze probeert het adres van haar eerste en enige vlam te achterhalen. Ze heeft natuurlijk geen idee hoe dat moet. Ontroerend wel, zoals ze hem na 50 jaar een brief probeert te schrijven.
Eigenlijk gaat het aldoor om volkomen onrealistische verwachtingen en verlangens. Van figuren zoals b.v. de verknipte onderhuurder Mix met zijn obsessieve bewondering voor de moordenaar Christie.
Mix denkt dat hij ooit een kans zal maken bij fotomodel Nerissa. Hij is, behalve verknipt, een sappelende monteur van fitness apparaten met overgewicht en ongepaste minachting voor de vele vrouwen die eenzaam genoeg zijn om in zijn bed te belanden. Meestal maar eenmalig.
De mensen met enige praktische zin winnen het uiteindelijk. Voor mij heel herkenbaar waren de twee vriendinnen van Gwendolen (nooit Gwen zeggen) Chawcer, Olive en Queenie, die haar proberen te helpen als ze ziek wordt en zichzelf niet meer redden kan, en zelfs moet toestaan dat Olive en Queenie (die haar consequent wel Gwen noemen) afwassen en zelfs haar keuken schoonmaken. Anders durven ze nog geen kopje te beroeren. Maar ze zijn merkwaardig genoeg niet vies van de verdwaalde string die ze vinden tussen de kussens van een fauteuil. Wel verbaasd, dat wel.
De onverwachte deus ex machina in de vorm van Tom Akwaa, de zeer zwarte aangetrouwde neef van Olive en vader van Nerissa is nog zo'n mooi voorbeeld van de veranderde sociale verhoudingen.
Kortom, een aanrader voor de vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten