gerrit komrij weer

Dag lieve lezer (ik heb nog maar één zeer gewaardeerde lezer (v) die zich wel eens meldt)

onderstaande heb ik net op tv gezien en gehoord, maar gelukkig hebben we internet:

http://beeldengeluidwiki.nl/index.php/De_hemelpoort

zat weer vol mooie geestige uitspraken van onze welsprekende grapjas.

ik wou dat ik ergens vinden kon wanneer hij op radio/tv nog even in leven wordt gehouden.

daar zal ik nog een poosje naar zoeken. wie weet krijg ik dan vanzelf een paar lezertjes erbij.

Zou leuk zijn, dus zegt het voort! :-) 

gr elma, met nog een gedicht van GK toe:

Contragewicht

Er is een land dat ik met pijn verliet,

Er is een land dat ik met pijn bewoon.

Een derde land daartussen is er niet.

Mijn leven volgt een zonderling patroon:

Want waar ik heenga voel ik me niet thuis

En waar ik thuis ben wil ik telkens weg.

De grens wordt smal tussen geluk en kruis,

Steeds minder denk ik wat ik hardop zeg.

Ik heb, om aan dit noodlot te ontkomen,

Een derde land verzonnen in mijn hoofd,

Een land vertrouwd met leugens en fantomen.

Aan diepgewortelde en zware bomen

Hangen honkvast de loden trossen ooft

Van al mijn vederlicht geworden dromen.

Uit: Gerrit Komrij: Luchtspiegelingen: gedichten, voornamelijk elegisch. Amsterdam: De Bezige Bij, 2001, p. 50. 

http://www.kb.nl/dichters/komrij/gedichten/gedicht14.html

Wat schrijft hij toch mooie sonnetten!

Hij las er vanmiddag bij een jonge adonis verschijning van Jeroen Pauw nog eentje voor, 'Reïncarnatie', die ik helaas zo gauw niet kan vinden op het internet. Ik zal dankbaar zijn als jij een link voor me hebt lieve lezer.

Ik herken zo zijn ontheemde gevoel. Uit mijn eigen leven de eerste keer toen ik vier was, toen ik in Australië op kostschool zat, plots omringd door engelstaligen, en daarna toen ik (zeven) in Indië (zo heette dat toen) ineens weer tussen nederlandstaligen op school zat, en weer daarna (12) toen ik in Nederland op school gedropt werd.

En weer daarna toen ik afgestudeerd in de Engelse letteren (37)  mijn plaats moest vinden een carnavalvierende wereld waarin echt helemaal niemand in mijn omgeving veel van mijn dierbare schrijvers gelezen had. Zelfs mijn collega's op school niet.

Niet zo vreemd als iemand dan een 'Een land vertrouwd met leugens en fantomen' verzint. Heeft ook wel leuke kanten trouwens. Een mens leert zich wel aanpassen, maar men blijft een vreemdeling. Ik wel.

Genoeg voor vandaag. Vanmiddag naar de film met dochterlief, tot later, 

elma,

(trots lid van de onwalrakende gloven bragado, waarover een andere keer ;-)