Ik mis jullie!

Ineens heb ik drie vriendinnen die 'iets hebben'. In die zin dat kwalen hen plagen, terwijl ik hen altijd jonge blommen gevonden heb. Alleen ik was een oudje aan het worden, met kwalen. Mijn kwalen vond ik eigenlijk meer ouderdomskwaaltjes, iedereen krijgt die: hoge bloeddruk, hoog cholesterol, hoge suiker, copd, pijnlijke botten en gewrichten, meer was het bij mij niet, ik heb ze al meer dan 25 jaar. Mijn ouders zijn er nog vrij oud mee geworden.

Maar ja, uiteindelijk ga je er wel aan dood. En als ik mag kiezen, doe maar zoals mijn pa en ma gingen, aan de bloedvaten. Hypertensie klinkt wel chique, en als je maar meteen weg bent is het een mooie dood. Mijn vader ging echter niet meteen, dat was wat minder elegant: been afgezet, toch nog vrij lang tamelijk gaga en immobiel rondgebroddeld. Zo maar liever niet. Maar er zijn nog veel ergere en pijnlijker situaties, zie ik nu om me heen gebeuren.

Dat zijn situaties waar een beetje stoer en lacherig doen niet meer werkt. Dan worden mensen ineens gemist op vaste koffieochtenden, leuke etentjes, feestjes en logeerpartijen, die moderne senioren die goed voor zichzelf zorgen, prima voor elkaar krijgen. Zwitserlevengevoel heet het. Ik was eigenlijk altijd een beetje te links en te alternatief om me zomaar aan zoiets tuttigs over te geven, maar stiekem kroop dat er gewoon in. Zodat ik nu van het ene leuke vermaakje naar het andere gezelligheidje aan het hoppen ben. Ongemerkt ben ik een kras oudje geworden, met een grote zak pillen, dat wel. Maar zolang die nog goed werken zodat ik kan blijven meedoen, ben ik heel tevreden.

Terug naar die drie vriendinnen, geen drie kleine kleutertjes op een hek, maar drie Golden Girls die het ineens moeilijk hebben. Het overvalt me, wat een beetje raar is, want ze zijn enkele jaren jonger dan ik. Dit is dus wat een oudere vriendin van me bedoelt als ze weer een beetje verdrietig vertelt dat het wat leeg wordt om haar heen. 

Ja, verdikkeme, ik mis jullie! Alleen op dit hekje zitten is niet leuk! Jullie moeten gezellig terugkomen zodat we weer samen kunnen gaan zitten lachen om het leven. Want dat is wat je met het leven heel goed kan als je een kras oudje geworden bent. Het leven was nog nooit zo amusant als nu. Het hoort niet dat jullie daar nu niet van genieten kunnen. Dus hierbij mijn zeer welgemeende boodschap: knap gauw op, voel je gauw beter, zodat we weer samen kunnen gaan zitten lachen om al dat gedoe om ons heen. Het is zo in mijn eentje maar saai.

Doen hoor!

met grote dank aan sanmarko