Dag lieve lezer :-)
Ik zit ook bij de boekgrrls, zoals je misschien al weet,
en schreef onlangs iets over Ruth Rendells nieuwste boek: 'Tigerlily's Orchids', vertaald als 'Goede Buren'.
Ik ben nu op p.146 van de 280, dus even over de helft, en het valt me niet tegen. maar, toegegeven, ik ben een liefhebber van het genre, thriller, en ik vind het een thriller.
Ik moet daarbij opmerken dat lang niet iedereen dat zal vinden omdat RR hier heel lang wacht voordat de eerste dode valt. Die is, waar ik ben met lezen, nog niet gevallen. Maar o, o, wat vind ik de beschrijvingen van de figuren en de dialogen leuk en spits en spannend om te lezen.
Volgens mij is dat waarom ik RR zo goed vind.
Maar in die zin hebben critci natuurlijk gelijk als ze zeggen er 'bijna niets' gebeurt. Er valt nog geen dode. En beschrijvingen moet je leuk vinden en anders niet verder lezen. En dan kan je misschien beter helemaal geen RR lezen, want de lol (en de clues) zitten juist in die beschrijvingen.
Als geheugensteuntje heb ik een lijstje met de figuren voor mezelf gemaakt: gerangschikt per flatnummer in Lichfield House. Klinkt chiquer dan het is.
flat 1 Stuart Font,
beeldschone jonge man, twintiger, geen homoseksueel, zegt iedereen, hoewel hij er wel zo uitziet. kan niet langs een spiegel lopen zonder een goedkeurende blik op zijn eigen schoonheid te werpen. jaagt een erfenis van 800 000 pond er rap doorheen. woont voor het eerst zelfstandig. door moeder verwend jongetje, drinkt alleen warme chocolademelk, minnaar van Claudia Livorno, mode journalist, getrouwd met Freddy, advocaat, dertigers.
flat 2
Rose Preston-Jones met hondje McPhee, denkt dat ie een kat is, klimt op je schoot.
Zestigplus, ziet er goed uit, acupuncturist etc, New Age lifestyle. hippie verleden. bevriend met Marius Potter van flat 3.
flat 3
Marius Potter, zestiger, weduwnaar, gepensioneerde leraar klassieke talen, intellectueel. verliefd op Rose. herinnert zich gedeelde nacht in jeugd. hippie verleden en ziet er zo uit. beetje zoals Koos Koets, een oudere jongere?
flat 4
Michael Constantine en zijn vrouw Katie (mobieltje in de bus gestolen). Jong, dertigers, M is heel lang en heel beleefd. Onlangs arts geworden. Eigenwijs. Verdient zijn brood met een veel gelezen krantencolumn.
flat 5
Mollie Flint is een dikkertje, wordt zeer verliefd op Stuart, zozeer dat ze onbetaald zijn flat gaat schoonhouden. Sophie Longwich is de spichtige. In een film hoef je zulke details niet te onthouden, maar ja, in een roman dus wel. Voor iemand met maar een matig geheugen, zoals ik, een hele goede oefening.
flat 6
Olwen Curtis zestigplus, twee keer gescheiden, twee vijandige stiefkinderen (the children from Hell), van twee kanten erfelijk belast met alcoholisme en bezig zich dood te drinken, maar deze fase in dat gênante proces valt tegen, ze is uit elkaar aan het vallen. Haar standaard antwoord op alle vragen is: "Not really."
Wally Scurlock, concierge van o.a. Lichfield House. Voyeur en nog niet praktiserende pedofiel (meisjes). Zijn vrouw Richenda poetst.
Buurman Duncan Yeardon, weduwnaar, gepensioneerde wegenwacht na een korte carrière bij de politie. Hij ziet alles en hoort bijna alles. Klust graag. Is de bron van informatie over Springmead.
Pas nu op:
Wie het boek nog wil gaan lezen kan beter wachten met hier verder lezen want dit zal vol VERKLAPPERS zitten.
Lees het boek dus eerst maar uit. Aanbevolen!
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
s
v
e
r
k
l
a
p
p
e
r
s
---------------------------------------------
Overburen in mysterieus huis: 'Springmead' altijd heel warm gestookt. Orchideeën? Wietplantage? Bordeel? Bewoners Chinezen? uit Hong Kong (?) oudere man, Wu, oudere vrouw, beeldschone jonge vrouw, Xue (Tigerlily noemt Duncan haar), en jonge man, Tao. Een gezin? Pooier en bewaakster van twee seksslaven?
Mijn vragen na een paar hoofdstukken:
Wie wordt vermoord, door wie, waarom? Je denkt Stuart door jaloerse Freddy, maar dat is te makkelijk, flauw, geen RR plot.
Maar sommigen (allen?) zijn niet wie ze lijken. geheimen alom.
Ik vertrouw die Michael niet. Een arts zonder praktijk? raar. Freddy blijkt al gauw een agressieve rotzak. Breekt Stuarts arm. Claudia gaat over lijken om haar Stuart weer te winnen. Gênante bewoonsters zoals Olwen verlagen de prijzen van de flats.
Stuart probeert van Claudia af te komen. Aanvankelijk tevergeefs. Hij wordt verliefd op Xue. Zij lijkt bereid hem te bezoeken, of wil ze vluchten?
De wet is eigenlijk de ware held in dit boek. Wally Scurlock vergrijpt zich (nog?) niet aan kinderen omdat hij ontzag heeft voor de wet. Freddy vermoordt Stuart imo niet omdat hij als advocaat weet dat hij daar moeilijk mee weg gaat komen. Zorgt door bedreigen dat hij met geweld wel weg komt.
De mensen in Springmead houden zich denk ik niet aan de wet, en volgens mij zal dat ooit uitkomen. In Engeland doen ze niet aan drugs gedogen.
Maar ik heb nog geen idee wie Stuart gaat vermoorden of waarom. Claudia uit jaloezie is te flauw. Misschien Mijnheer Wu?
een paar citaten die ik leuk vind, want mijn beschrijving is saai vind ik zelf. RR is niet saai. ;-) RR is trouwens niet dol op Stuart, de narcist, die gaat ieder keer met de billen bloot. ;-)
"Stuart thought of DIY (do it yourself) as essentially something you did when you were too old to do anything else and Duncan's activities didn't interest him. Few people's did unless they were young and attractive." p120
" 'Standing on your head on the pavement, were you,' said the doctor 'and then you got up and kicked yourself in the prostate?' " p44 de eerste-hulp arts tegen wie Stuart (na eerste gevecht met Freddy) zegt dat hij in de sneeuw is gevallen.
" 'The trouble' said Michael, 'with drinking yourself to death is that you don't just die. It would be OK if you carried on with these excesses and felt fine till one day you lay down peacefully and died. But you don't. You get diabetes or have a stroke or a heart attack and then the long slow painful route to death begins.' " p24
Rose vindt 'the long slow painful route to death' nogal verontrustend. Hoog tijd om McPhee te knuffelen en ter geruststelling met Marius Potter te bekijken wat het lot (losse Paradise Lost citaten) voor hen in petto heeft.
Ik heb het helemaal uit gelezen, met plezier en een zekere verontrusting ook. Dat weet RR wel bij me los te peuteren.
Voor een Nederlandse lezer is het veel eerder duidelijk dat Springmead een Wietplantage moet zijn. Voor Engelsen anno 2010 blijkbaar niet, want dat wordt gepresenteerd als een raadsel, terwijl de oplettende lezertjes hier, dat allang hebben gesnapt.
Maar ik vind dat een kleinigheidje.
Wat is moreel kwalijk en wat minder of niet, daar gaat dit boek eigenlijk over, vind ik.
Het is al plezierig dat RR de lezer nog wel even vertelt wie vermoord werd.
Dit is leerzaam:
De moord en de oplossing daarvan zijn niet meer het belangrijkste, maar hoe mensen reageren op kwalijke daden van hun buren. Daarmee worden wij lezers geconfronteerd met onze eigen vooroordelen. Ik ook, want ja, ik vind het in stand houden van kinderpornografie 'erger' dan de moord op een egocentrische ijdeltuit als Stuart, al vind ik het verdriet van zijn ouders rond de begrafenis verschrikkelijk.
Wordt mooi onderkoeld beschreven:
(over een jongeman die nog nooit een woord met Stuart gewisseld heeft, en dat ook nooit gedaan zou hebben)
p214:
"Annabel and Christopher Font gave him vague smiles, glad to see anyone there who might have been a friend of their son's."
p215:
"Arrangements to entertain the guests with wine and canapés (Annabel), coffee and biscuits (Duncan) or hot chocolate because Stuart loved it (Molly) came eventually to nothing, and Annabel and Christopher went back to Flat 1 alone with Molly."
Stuart had geen vrienden, had ze ook niet nodig, zo mooi was hij.
Zie voor bronnen onderaan.
an awkward question arises: “Does that mean that we think looking at indecent pictures of children is a more heinous crime than killing someone?” Although Rendell graciously allows that people might just consider a sex scandal “more interesting” than murder, there’s a hint of cynical laughter in her tone.
de vraag hoe erg kinderporno is, is belangrijk, daar geeft ze via Duncan Yeardon wel antwoord op. Duncan 'deugt' is een goede observator, maar interpreteert wat hij ziet vaak verkeerd omdat hij erg naïef is. Aan het slot van het boek zijn alle bewoners van Lichfield House vertrokken. Duncan kijkt vanuit zijn raam naar de aankomst van de nieuwe bewoners:
"But gradually the new occupants came, ... . Duncan watched them from his front windows, imagining lives and dramas for them that bore no relation to reality"
Duncan is naïef gebleven, ik kan me voorstellen dat RR dat zo gedaan heeft omdat hij geen letter leest, laat staan romans, en niet van tv houdt. Jammer, want hij heeft een levendige fantasie.
Rendell builds her characters with such subtle strokes that it’s impossible to catch the moment when she begins to tear them down. Yet at some point in this story, everyone in Lichfield House will cross a behavioral line and do something rash or foolish or even criminal — but which somehow seems entirely in character. A possessive lover will become a stalker, a greedy girl will resurface as a thief and someone will turn into a killer.
What interests Rendell is the public reaction to these transformations. Even those residents of Lichfield House who have surrendered to their own base instincts become fiercely judgmental after one of their neighbors is suspected of being a pedophile. When the matter intrudes on the funeral of the murder victim, an awkward question arises: “Does that mean that we think looking at indecent pictures of children is a more heinous crime than killing someone?” Although Rendell graciously allows that people might just consider a sex scandal “more interesting” than murder, there’s a hint of cynical laughter in her tone.
Dat was 't lieve lezer. Wel een beetje lang, maar vergeef het me maar. Ik vond het gezellig, ik hoop jij ook.
gr van elma
